صفحات

۱۳۹۲ خرداد ۱۱, شنبه

پوسیده



انگار همین دیروز بود ... بعد از مناظره ها مردم شهر را پر میکردند . دلشان پر از امید بود . فکر می کردند روزهای آخر سختی هایشان فرا رسیده . فکر میکردند دیگر زندگی روی زیبایش را نمایان خواهد کرد . فکر میکردند همه ی چیز به سبزی همان دستبندهایشان خواهد شد ... مناظرات که تمام میشد انگار مردم قدمی بسیار قوی تر به سوی خواسته هایشان برداشته باشند با انرژیِ تمام شهر را شلوغ میکردند ... باور تنها کلمه ایست که می توانم برای آن روزها در نظر بگیرم . باور از رهایی از هر آنچه آزارشان میداد . باورِ شروعی تازه . بعد از آن فاجعه بود که مردم بیشتر از همیشه در خودشان فرو رفتند . انگار که تمام باورشان را خرج کرده بودند ؛ دیگر هیچ در چنته نداشتند . ابتدا افسرده شدند , بعد نا امید و در آخر فراموش . بعد از 4 سال انگار که مردمِ من 40 سال پیر شده باشند , بدون هیچ امیدی به فردا , با تماشای مناظراتی که انگار خودِ مجری آن هم میداند مضحک و خسته کننده است و در تمام مدت لبخندی وقیحانه بر لب دارد , مهر تاییدی بر ناامیدی خود میزنند . مردمی که حتی دیگر آرزوی یک روز خوب را هم ندارند . انگار خود را پایانِ راه احساس کنند .
اینکه در انتهای راه چه کسی به مصلحت امامشان انتخاب شود , یا در خوشبینانه ترین حالتش , مردم به چه کسی رای میدهند دیگر آنچنان اهمیتی ندارد . آنچه بیش از همه خودنمایی می کند ظهور مردمی است که دیگر بر کمدی بودن هر آنچه اطرافشان در حال وقوع است ایمان آورده اند . مردمی که دیگر هیچ امیدی به بهتر شدن هر آنچه که آزارشان میدهد ندارند .
چه بحث بر سر یک معدن باشد , یا یک جاذبه ی توریستی , یا هر آنچه که کاندیدها درباره اش نظراتی هجو گونه دادند ؛ یا اینکه چند بار بسم الله الرحمن رحیم گفتند , یا در آخر تازه یادشان بیفتد چاق سلامتی با مردم کنند , فرق آنچنانی به حال ما نمی کند . برنده شدن در چنین انتخاباتی هم چنان افتخار برانگیز نخواهد بود , حتی برای مدعیون ! میان عده ای لون پن منتخب شدن ؛ در نظامی که این روزها تنها مایه ی خشم بین المللی و مضحکه ی مردم عادی ست ؛ افتخار آمیز که نیست , مایه ی سرشکستگی نیز هست !! پایه و اساس از بنیان چنان بی پایه و متزلزل شده که دیگر هیچ ارزشی برای هر آنچه از آن نظام بجوشد نمی توان قائل شد . مردم هم که دیگر هیچ هیجانی برای تغییر آنچه که در حال رخ دادن است ندارند .
کاش تمام اتفاقات نشانه ای از پوسیدگی نظام از درون باشد . نظامی بی رنگ و رو , با عقب افتادگی چند دهه اش از دنیا , که حتی از بنر بی رنگ و رو و کاملا از روی بی سلیقگی انتخاب شده ی بک گراند مناظراتش میتوان با پوست و گوشت درکش کرد .

هیچ نظری موجود نیست: